Οι γονείς που βγάζουν φωτογραφίες των ανήλικων παιδιών τους στο διαδίκτυο κάνουν ένα μ@λακισμένο έγκλημα... Τέρμα.
Τι; Πώς μιλάω έτσι; Τα «γαλλικά και το πιάνο» μας μάραναν όταν εσείς οι ίδιοι [ναι, σε εσάς μιλάω, γονείς (;)] δεν έχετε την στοιχειώδη λογική να προστατέψετε τα παιδιά σας;
>>> Δείτε: Σχετικά με τις Δημοσιεύσεις Παιδικών Φωτογραφιών στο Διαδίκτυο.
Τι σας ωθεί να δημοσιεύετε τις φωτογραφίες του παιδιού σας στο διαδίκτυο;
- Καμάρι;
Κατανοώ πλήρως την επιθυμία των γονιών να αποθανατίσουν τις καθημερινές στιγμές του παιδιού τους.
Δεν μπορείτε, όμως, να καμαρώνετε εκτός Διαδικτύου;
Έχετε άραγε αναλογιστεί πώς οι δημοσιευμένες αυτές φωτογραφίες μπορεί να επηρεάσουν το παιδί ως ενήλικα; Ποιος είναι ο ευρύτερος αντίκτυπος της δημιουργίας μιας γενιάς παιδιών που γεννήθηκαν στην αρχική ψηφιακή «αμαρτία» που είναι η συλλήβδην παράβαση του νόμου;
- Θέλετε να δείξετε πόσο τέλειο είναι το παιδί σας;
Ναι, είναι.
Τι σας χρωστάει όμως να το κάνετε βορά στα νύχια του κάθε επιτήδειου;
Θα αφήνατε, στον φυσικό κόσμο, ο κάθε άγνωστος και τυχάρπαστος να εκμεταλλεύεται το παιδί σας;
Γιατί το κάνετε στο Διαδίκτυο; Που δεν μπορείτε μάλιστα να γνωρίζετε καν, πότε και ποιος μπορεί να πάρει στα χέρια του την φωτογραφία του σπλάχνου σας και κατά πώς θα την... αξιοποιήσει;
- Το κάνετε επειδή επιζητείτε τον θαυμασμό για την συνέχειά σας;
Θεωρείτε τα παιδιά σας ως συνέχειά σας;
Ο Ρούντολφ Ντράικωρς (Rudolf Dreikurs) στο βιβλίο του «Η Πρόκληση να είμαστε Γονείς», γράφει:
Πολλοί γονείς στην προσπάθειά τους να καθοδηγήσουν, να συμβουλέψουν και να προστατέψουν τα παιδιά, με σκοπό να τα κάνουν ευτυχισμένα κι επιτυχημένα στην ζωή, τα καταπιέζουν, καταπνίγουν τις επιθυμίες τους και δεν τους δίνουν περιθώρια για πρωτοβουλίες και αυτονομία. Τα παιδιά, νιώθουν ανίκανα να κάνουν κάτι μόνα τους και πιστεύουν ότι είναι κλεισμένα σε χρυσό κλουβί.
Τα παιδιά, όμως, δεν είναι η συνέχειά σας. Έχουν δικαίωμα να αναπτύξουν την δική τους προσωπικότητα, να έχουν δική τους βούληση, να έχουν δικά τους θέλω.
- Είναι τα κατάλοιπα που κουβαλάτε;
Θέλετε να γίνουν αυτά, ό,τι δεν καταφέρατε εσείς να γίνετε;
Τα ανεκπλήρωτα αυτά όνειρα, όμως, είναι δικά σας. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στο δικό τους όνειρο.
Δημοσίευσες φωτογραφία της 3χρονης κόρης σου, που φοράει το κορμάκι μπαλέτου και την τρισχαριτωμένη φουστίτσα τουτού για παράδειγμα. Αναλογίστηκες πώς μπορεί αυτή η φώτο να... αξιοποιηθεί;
Κάθε φορά που πας να δημοσιεύσεις μια φωτογραφία του σπλάχνου σου, θυμήσου: αυτή είναι η δική σου επιθυμία, ΟΧΙ του παιδιού σου.
Και είναι μια επιθυμία σου που μπορεί να του στοιχίσει ακριβά. Γιατί ΕΣΥ, έχεις δώσει την φωτογραφία του παιδιού σου (εν αγνοία του, και χωρίς να σου φταίει σε τίποτα), στα νύχια του οιοδήποτε, προς εκμετάλλευση!
Και για να μην νομίσει κανείς πως αφήνουμε απ'έξω και την ευθύνη των εκπαιδευτικών, αλήθεια, στα σχολεία λένε κάτι γι'αυτά; Υπάρχει ενημέρωση;
Όμως, ΔΕΝ είναι μόνο τα όσα λένε.
Έχουμε πλέον κανονικά την Βιομετρία, ένα ακόμα από αυτά τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, τα οποία χρησιμοποιούνται μερικώς και κατά πρόφαση για κοινή ωφέλεια και ο βασικότερος σκοπός με την πλήρη απόδοσή τους, χρησιμοποιείται για έλεγχο στις κοινωνίες.
Η Βιομετρία αναλύει με δική της μεθοδολογία, χρησιμοποιώντας ειδικά όργανα, τα βιομετρικά χαρακτηριστικά των έμβιων ζωϊκών ειδών και ειδικότερα του ανθρώπου.
Η συλλογή των βιομετρικών δεδομένων, όπως για παράδειγμα η εικόνα της οφθαλμικής ίριδας, η καταγραφή φωνής, γίνεται κατά την διαδικασία της εγγραφής του ατόμου στο βιομετρικό σύστημα. Ένας ειδικός αισθητήρας (συνήθως κάμερα ή σαρωτής) μετατρέπει το συγκεκριμένο βιομετρικό χαρακτηριστικό σε ηλεκτρονικό κώδικα τον οποίο αποθηκεύει (εφεξής «πρότυπο») και αντιστοιχίζει με το συγκεκριμένο φυσικό πρόσωπο. Κάθε φορά που το φυσικό πρόσωπο προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση μέσα από το συγκεκριμένο σύστημα, γίνεται έλεγχος της ταυτότητάς του, ο οποίος επιτυγχάνεται με την επανάληψη της σάρωσης, τον εκ νέου υπολογισμό του ηλεκτρονικού κώδικα και την σύγκρισή του με το αποθηκευμένο πρότυπο.
Βάσει αυτού λοιπόν, ας σκεφτούμε τι σημαίνει αυτό για ένα παιδί που κάποια στιγμή θα ενηλικιωθεί και υπάρχουν ήδη βιομετρικά του αναλυτικότατα και τα πλήρη στοιχεία του εν γένει, καθώς οι γονείς του ανέβαζαν φώτο και βίντεό του από τότε που ήταν μηδέν χρονών; Ναι, μηδέν χρονών· οι φωτογραφίες υπερηχογραφήματος της εγκυμοσύνης, μόνον, φτάνουν σε ποσοστό 33%.
Πού, πώς, γιατί θα χρησιμοποιούνται αυτά;
Πού, πώς, από ποιους, και γιατί θα χρησιμοποιεί κάθε φωτογραφία και κάθε βίντεο του παιδιού σας που δημοσιεύετε;
Θυμάται άραγε κανείς (ή τζάμπα τα λέμε) ότι η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου αποκάλυψε πως το Facebook επέτρεπε ακόμα και την πρόσβαση σε περιεχόμενο, όπως φωτογραφίες και βίντεο, από λογαριασμούς που οι χρήστες τους είχαν απενεργοποιήσει ή διαγράψει;
Υπάρχει όμως και ένα πιο ύπουλο πρόβλημα, που θα τα στοιχειώνει στην ενηλικίωσή τους. Οι χιλιάδες εφαρμογές, οι ιστοσελίδες και οι σύγχρονες τεχνολογίες βασίζονται στην αναγνώριση προσώπου˙ και σκεφτείτε ότι η πανταχού παρούσα βιο-ταυτοποίηση (bio-identification), μόλις έχει ξεκινήσει.
Κάθε φορά που κοινοποιείς στο Διαδίκτυο φωτογραφία ή ένα βίντεο του παιδιού σου, οφείλεις να γνωρίζεις ότι το υλικό μπορεί να ενσωματωθεί και αλλού διαδικτυακά, ούτως ειπείν, άλλοι (άγνωστοι σε εσάς, και εν αγνοία σας) μπορεί να είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε αυτό.
Το 2011, μια ομάδα από χάκερς έφτιαξαν μια εφαρμογή που σας δίνει την δυνατότητα με το που θα σκανάρετε κάποιο πρόσωπο, να σας εμφανίζει αμέσως το όνομά του και τα βασικά βιογραφικά του στοιχεία.
Κάθε φορά που δημοσιεύεις οπτικοακουστικό υλικό του παιδιού σου, βάζεις για μια ακόμα φορά το χεράκι σου ώστε να δημιουργηθεί ένα πλήρες ψηφιακό αρχείο του παιδιού, πάνω στο οποίο δεν θα μπορεί να έχει κανέναν έλεγχο!
Μπαμπά, μαμά, γιατί μου στερείς τα δικαιώματά μου;
Θεωρούμε ότι ανεξάρτητα από το εάν οι φωτογραφίες, στις οποίες απεικονίζεται το παιδί αποτυπώνουν προσωπικές στιγμές που το φέρνουν σε δύσκολη θέση, τώρα ή στο μέλλον, ή όχι, δεν παύουν να αποτελούν προσωπικά δεδομένα και κομμάτι του «ψηφιακού αποτυπώματός του».
τονίζει ο Συνήγορος του Παιδιού.
Οι πληροφορίες αυτές μπορούν να ανασυρθούν σε οποιαδήποτε στιγμή του βίου του ατόμου και να αποτελέσουν μεγάλο πρόσκομμα στην προσπάθειά του να αναπτύξει την προσωπικότητά του. Έτσι, το άτομο εγκλωβίζεται σε μια εικόνα του παρελθόντος, από την οποία ενδέχεται να επιθυμεί να απομακρυνθεί και η οποία όμως, ακόμα τον καταδυναστεύει, στερώντας του κάθε αυθορμητισμό.
Το γεγονός ότι ο καθένας θα μπορεί να έχει πληροφορίες για ολόκληρη την ζωή του παιδιού σας, τις οποίες θα διαχειρίζεται όπως θέλει, σας ακούγεται τρομακτικό;
Και όμως, αυτό το δικαίωμα, ΕΣΕΙΣ του το δώσατε.
Φωτογραφία είναι αυτή η μοναδική στιγμή που ο φακός με ένα απλό «κλικ» κλείνει μέσα του τόσα συναισθήματα, τόσες αλήθειες, τόση συγκίνηση, τόση χαρά ή τόση απογοήτευση. Αυτή είναι άλλωστε η μαγεία της εικόνας. Τα λόγια είναι περιττά και οι επεξηγήσεις ασήμαντες μπροστά στην σημαντικότητα των ματιών. Σημασία έχει η μοναδικότητα της στιγμής που τραβήχτηκε η φωτογραφία˙ αυτό που είδες και που σίγουρα δεύτερη φορά δεν θα έχεις την δυνατότητα να την ξαναδείς. Τουλάχιστον όχι στην ίδια πόζα, με την ίδια έκφραση, στο ίδιο σημείο. Και σίγουρα όχι με την ίδια γλύκα!
Λένε πως
μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Αλήθεια, ποιες είναι οι λέξεις που σας έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που βλέπετε την φωτογραφία ενός παιδιού; Αγνότητα, αγαλλίαση, τρυφερότητα, ζουζουνιά, ιδέες, δημιουργικότητα, ενεργητικότητα (απίστευτη όμως :P ), εξυπνάδα, ευφυΐα, δάκρυα, χαρά, φόβοι… Υπάρχουν ένα σωρό άλλες λέξεις που έρχονται στο μυαλό του καθενός μας, κοιτώντας και μόνον την φωτογραφία ενός παιδιού. Ας σταθούμε όμως στην τελευταία λέξη.
Φόβος.
Οι φόβοι που μπορεί να εκφράζονται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και ο φόβος που θα έπρεπε να διακατέχει εμάς τους μεγάλους ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά να μην βιώσουν ποτέ αυτό το συναίσθημα.
Οτιδήποτε δημοσιεύεις στο Διαδίκτυο μπορεί να, και θα, χρησιμοποιεί εναντίον σου.
Γιατί αυτό να είναι το ίδιο σου το παιδί;
.webp)
.jpg)
